tatvinaESSJ ∅
tatvína f ‘kraja’ (SSKJ), tatvína ‘kraja; nakradene stvari’ (Pleteršnik).16. st.: živo tatvino pri kom najti ‘nakradene stvari’ (Dalmatin – Pleteršnik), tatvina ‘furtum’ (Megiser 1592), tatvina (BSKJ); 17. st.: pri katerem ta tatvina se najde, on ima umreti ‘nakradene stvari’ (Svetokriški 1691–1707), tatvina ‘furtum’ (Kastelec, Vorenc 1680–1710); 18. st.: tatvina ‘furtum, ablatum’ (Pohlin 1781), tatvina ‘Dieberey, kradenje, tatinſtvu; Schelmerey, tatnia, tatinſtvu’ (Gutsman 1789).
Toda v BS vtatbinah (III:34) ‘v krajah’ z -b- kot v stpkm. tatbina ‘tatvina’ (Novak 2006).Psln. *tatu̯ȉna f ‘kraja; nakradene stvari’ < *tatƀȉna;= hrv. kajk. tadbˈina ‘kraja, lopovščina’ (Lipljin 2002), tadbȉna ‘kraja’ (Ozalj – Težak 1981: 408);
< jslov. (sln.-hrv.) *tatьbi̋na f ‘kraja’.Prvotno *tatьbi̋na je verjetno avgm izpeljanka iz nomena actionis *tatьba̋ f ‘furtum’ k psl. nomenu agentis *tȃtь m ‘fur’, prim. v BS že tatva ob starejšem tatba: tatbe (Lsg; I:15), tatua (Nsg; II,22), stcsl. tatьba ‘furtum’.
O fonetičnem razvoju *tatьba̋ → *tatьu̯a̋ kot posledici izgovarjave [tatƀa] Furlan, JZ 18/1, 2012, 47–69.[Metka Furlan]
FURLAN, Metka, NESSJ: Novi etimološki slovar slovenskega jezika 2017, www.fran.si, dostop 10. 7. 2024.